Eierschaal porselein is de benaming voor absurd dun aardewerk dat sinds de introductie in de Ming-dynastie (1368 – 1644) tot op de dag van vandaag een vaste waarde is in de Chinese porseleinindustrie. Het Chinese eierschaal porselein onderscheidt zich van ander Chinees porselein doordat het een ontzettend dun lichaam heeft. Het Chinese eierschaal porselein wordt dan ook vaak ‘bodyless wares’ genoemd. Andere termen zijn ‘danpi bodyless ware’ of ‘tuotai bodyless ware’.
Een half gedroogde ongebakken lichaam van een Chinese eierschaal vaas werd op een pottenbakkerswiel met een stalen mes handmatig afgeschaafd tot de wand zo dun als papier was. Daarna werd het dan met een glazuur, vaak met de hand, beschilderd waardoor de Chinese eierschaal vaas enkel uit glazuur lijkt te bestaan. Dit vereiste een enorme vaardigheid van de vakmannen omdat de erg kwetsbare Chinese eierschaal stukken onder enorme spanning staan.
Hoewel het echte Chinese eierschaal porselein zoals eerder gezegd pas tijdens de Ming-dynastieming is ontstaan, werd als sinds de prehistorie geëxperimenteerd met flinterdun aardewerk zoals het Gansu aardewerk en de zogenaamde Longshuan Black Pottery die van ca. 20000 v.o.t. dateren. Ook tijdens de Song-dynastie (960 – 1279) werd een zachtere klei gebruikt om een soort van Chinees eierschaal porselein te produceren. Met de ontdekking van kaolien kon dan tijdens de regeerperiode van keizer Yongle (1402 -1424) kon dan de nodige hardheid bekomen worden om sterke Chinese eierschaal vazen te maken die niet onder de druk zouden barsten. Typisch voor de late Ming-periode zijn de kleine wijnbeker met onderglazuur blauwwitte decoraties. Een heropleving van Chinees eierschaal porselein kwam er dankzij keizer Kangxi (1661 -1722) waar Chinese kopjes, Chinese borden en Chinese schotels in de kleuren van de famille verte en famille rose glazuren gedecoreerd werden.
Ook tijdens Yongzhen (1723-1735) en Qianlong periode waren Chinese eierschaal vazen populair en konden ze onderscheiden worden door een robijnrode achterkant maar minder doorschijnende lichamen. De moderne productie begon rond 1916 waarbij de Yongzheng-periode als model gebruikt werd en tevens ook voorzien werd van merktekens van die periode. Daardoor gebeurt het vaak dat een Chinese eierschaal porseleinen vaas uit de jaren 1920 soms toch verward kan worden met een vroeger stuk. Een deskundige zal aanwijzingen vinden in de gebruikte decoratiestijlen, kwaliteit van de vorm en glazuren alsook in de staat waarin de Chinese eierschaal vaas zich bevindt om een deskundig oordeel te vellen over de taxatiewaarde.
