De Chinese term voor dit speciaal soort Oost-Aziatisch inlegwerk is ‘lo tien’, in het Japans wordt het ‘aogai’ genoemd en in het Frans wordt er gesproken over ‘lac burgauté’. Een burgeau is namelijk een soort iriserende schelp, de zeeoor, die gebruikt wordt bij het inleggen van Oost-Aziatische doosje, Chinese miniaturen tafelschermen en Chinese in zilver omzoomde wijnbekers.
Net als bij ander Chinees lakwerk, of laque de Chine, werd naast de zeeoor ook gebruik gemaakt van parelmoer, goud en zilver die in onnoemelijk verschillende motieven werden ingelegd op een oppervlak dat bedekt was met een zwarte lak. De combinaties van de vele mogelijke materialen zijn eveneens onnoemelijk en konden gaan van verschillende houtsoorten, waaronder Chinees rozenhout, maar ook verschillende metalen. Onder het bewind van keizer Kangxi (1662 – 1722) aan het begin van de Qing-dynastie (1644 – 1911) was de Chinese ‘lacque burgauté’ ook erg populair op Chinese porseleinen vazen waarbij op het ongeglazuurde lichaam van een Chinese porseleinen vaas glinsterende motieven werden ingelegd. Soms werden ook gravure, ontleend aan houtsneden toegevoegd. Thema’s als figuren in een Chinese tuin of Chinees landschap waarop het vermaak van de aristocratie tentoon gesteld werd sierde menig Chinese ‘lac burgauté’ vaas. De meeste bestaande Chinese ‘lac burgauté’ vazen worden nu echter toegeschreven aan de Qianlong-periode (1735 – 1796). Daarnaast waren Chinese dozen van ‘lacque burgauté’ of Chinese vazen een van de geliefde Chinese exportgoederen naar Europa gedurende de 17de- en 18de eeuw. Een expert kan dankzij uitgebreide kennis van de verschillende decoratieve stijlen in de verschillende periodes de exacte datering van een Chinese ‘lac burgauté’ vaas, al dan niet uit de Kangxi-periode, uitmaken en op basis daarvan de Chinese vaas taxeren.
